Liderlik konusunda en beğendiğim kitaplardan biri Warren Bennis’in “Bir Lider Olabilmek” isimli kitabıdır. Kitapta yaklaşık 8-10 sayfa “kendini tanıma” konusuna ayrılmış ve o bölüm şu güzel söz ile başlıyor. “Hep bir insanın karakterini tanımlamanın en iyi yolunun, onun kendini en derinden ve yoğun olarak aktif ve canlı hissettiği zamanki zihni ve ahlaki tutumunu araştırmaktan geçtiğini düşünmüşümdür. Böyle zamanlarda insanın içinden gelen ses “İşte gerçek ben!” der.” (William James’in mektuplarından alıntı) Sonraki sayfalarda Bennis Kendini tanımanın dört dersinden bahsetmiş;
Kendinizin en iyi öğretmeni sizsiniz.
Sorumluluk alın. Başkalarını suçlamayın.
Öğrenmek istediğiniz her şeyi öğrenebilirsiniz.
Gerçek kavrayış kendi tecrübelerinizin bir yansımasıdır.
Duygusal Zeka konusunda adını duyuran Daniel Goleman ise “Yeni Liderler” kitabında “Öz bilinç, liderin duyguları, güçlü yanları ve sınırları ile değerleri ve dürtüleri hakkında derin bir anlayışa sahip olması demektir.” diyerek yeni liderlerin en önemli ve başta gelen özelliğinin kendini tanımak olduğunu vurgulamıştır.
Ve liderlik söz konusu olduğunda Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürk’ten söz etmeden olur mu? (Saygıyla Atam) Hiç uzun lafa gerek yok bakalım neler olmuş? “Birgün Mısır’da bağımsızlık davası için çalışan liderlerden biri, Mustafa Kemal’i görmeye gelmişti. Kendisine: -”Bizim hareketin de başına geçmek istemez misiniz?” diye sordu. Olabilecek şey değildi ama insan yoklamalarını pek seven Mustafa Kemal: -”Yarım milyonunuz bu uğurda ölür mü?” diye sordu. Adamcağız yüzüne bakakaldı. -”Fakat Paşa Hazretleri yarım milyonumuzun ölmesine ne lüzum var? Başımızda siz olacaksınız ya…” -”Benimle olmaz beyefendi hazretleri, yalnız benimle olmaz. Ne vakit halkınızın yarım milyonu ölmeye karar verirse, o zaman gelip beni ararsınız.” (Çankaya- Falih Rıfkı Atay)
Atatürk bu görüşe bir adım daha katmış, lider kendini iyi tanısa bile başarı için önderlik ettiği kişileri de çok iyi tanımalı.